مطالعه انتخاب غذای زنده توسط نوزادان تاس ماهی ایرانی (acipenser persicus) در استخرهای خاکی کارگاه شهید مرجانی گرگان

چکیده: این مطالعه در تغذیه و رشد تاس ماهی ایرانی در اولین ماه زندگی در استخرهای خاکی پرورش تک گونه ای انجام شد. در این مطالعه ضریب چاقی، رفتار تغذیه، کیفیت، کمیت و دسترسی غذای طبیعی در استخرها و مجاری گوارشی تاس ماهی ایرانی جوان بررسی شد. مطالعه در یک طرح کاملاً تصادفی در 4 استخر خاکی و در 6 تیمار زمانی صورت گرفت. مجاری گوارشی ماهی شامل فون بی مهرگان: کلادوسرا، کوپه پودا و دیپترا بود. دیپترا و کلادوسرا غالب شده بودند. فراوانی طعمه ها در معده و محیط به منظور تعیین شاخص انتخابگری برای هر طعمه استفاده شد. محدوده ارزش های انتخابگری از 1 تا 1- بود، 1 به انتخاب مثبت برای طعمه، 1- اجتناب از طعمه و صفر به انتخاب تصادفی اشاره می کرد. در استخرهای خاکی روتیفر و دافنی با فراوانی 6/172 و 8/123 بین 6 جانور آبزی در ششسمین تیمار زمانی غالب شده بودند. اما لارو شیرونومید فراوانی 25/40 را در سومین تیمار زمانی داشت. جاییکه حداکثر دافنی و شیرونومید در محتویات معده ، 05/85 درصد و 75/34 درصد به ترتیب در دومین و ششمین تیمارهای زمانی بدست آمده بود. در ماکروزئوبنتوزهای غوطه ور، لارو شیرونومید، بیشترین فراوانی را داشت. بالاترین شاخص سیری معده (1283) در اولین تیمار زمانی بدست آمده بود، تفاوت قابل توجهی برای ارزش های شاخص سیری معده در تیمار اول و ششم نشان داده شده بود (05/0> p). بالاترین میزان شاخص انتخابگری مثبت از دافنی (83/0) در تیمار سوم مشاهده شد، در حالیکه برای شیرونومید بالاترین میزان (59/0) در تیمار ششم بود. ترکیب رژیم غذایی تاس ماهی ایرانی در استخرها با بالاترین نسبت در لارو شیرونومید مشخص شده بود که با عادت بنتوزخواری در این گونه ها مرتبط بود. و با نتایج شاخص انتخابگری توجیه می شد، به طوریکه بعد از 30 روز افزایش انتخاب مثبت برای شیرونومید و کاهش انتخاب برای دافنی وجود داشت. کلمات کلیدی: تاس ماهی ایرانی، مجرای گوارشی، انتخابگری، ماکروزئوبنتوزها، لارو شیرونومید.